August Robert Wolff
(1833–1910), księgarz, wydawca.
Syn Gottlieba Augusta (1787–1833), sukiennika z Brätz (dziś Brójce w woj. lubuskim), i Karoliny Joanny z Hellmanów (1793–1847). Praktykę księgarską odbył w firmie „Franciszek Spiess i Spółka”, gdzie zaprzyjaźnił się z Gustawem Adolfem Gebethnerem (1831–1901), przyszłym wspólnikiem. W 1857 r. założyli razem księgarnię nakładową, która znalazła siedzibę w Kordegardzie pałacu Potockich na Krakowskim Przedmieściu. Firma „Gustaw Gebethner i Spółka”, przemianowana później na „Gebethner i Wolff”, stała się najważniejszym wydawcą na terenie Warszawy. Wydawała książki dla dzieci, encyklopedie, podręczniki szkolne, albumy i nuty. Jej dewizą była przede wszystkim promocja autorów polskich. Firma rozwijała się prężnie do 1939 r. W okresie okupacji została przejęta przez Niemców; później władze komunistyczne nie pozwoliły na jej reaktywację. August Robert był znanym społecznikiem, pierwszym prezesem Delegacji Księgarskiej przy Warszawskim Oddziale Towarzystwa Popierania Przemysłu i Handlu, współzałożycielem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, zainicjował powołanie Kasy Przezorności i Pomocy Warszawskich Pracowników Księgarskich. Ożenił się z Julią Augustyną Galle, córką właściciela aptek, i miał z nią dwanaścioro dzieci. Dwaj synowie Józef August i Gustaw August przyczynili się do rozwoju polskiego księgarstwa i tworzenia organizacji polskich księgarzy. Pochowany został na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim.
[Na podstawie: opracowanie potomków rodziny Gebethnerów; Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie, Warszawa 1989]