Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1779–1847), sztycharz.
Urodził się 3 kwietnia w Öhringen w Wirtembergii, jako syn złotnika na dworze ks. Hohenlohe. Pobierał nauki u budowniczego J.S. Probsta, malarza historycznego Johanna J. Schillingera oraz architekta Johanna G. Glencka. Później wyjechał do Augsburga, by uczyć się w pracowni sztycharskiej Johanna D. Herza młodszego, a następnie u Christiana Haldenwanga w Karlsruhe. Po roku 1804 powrócił do Öhringen, gdzie został nadwornym rytownikiem. Po śmierci ks. Hohenlohe poszukiwał szczęścia w Amsterdamie, Londynie, Berlinie, Poznaniu, a ostatecznie w Warszawie. Dzięki poparciu Stanisława Kostki Potockiego w 1819 r. Komisja Rządowa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego powierzyła mu wykonanie 24 tablic do wydawnictwa grobów królewskich Monumenta Regnum Poloniae Cracoviensia. Równocześnie pełnił funkcje urzędnicze. W 1820 r. został łowczym królewskim, a pięć lat później inspektorem Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego. Jako sztycharz wykonał wiele ilustracji do czasopism, wydawnictw Franciszka Dmochowskiego, panoramy Warszawy, Krakowa czy Lublina. W swoich pracach udokumentował również krwawe wydarzenia na ulicach Warszawy inicjujące wybuch powstania listopadowego. Pod koniec życia przeniósł się do Łodzi, gdzie dosięgła go epidemia tyfusu – zmarł 25 maja 1847 r. Był dwukrotnie żonaty: z Christianną Stricker (Sztrikier), z którą miał m.in. syna Fryderyka Adolfa, i z Anielą Miłobędzką. Z obu związków narodziło się łącznie sześcioro dzieci.

[Na podstawie: biogram autorstwa Marii Bartczakówny, Polski Słownik Biograficzny]