Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1807–1877), inżynier.
Urodził się 13 czerwca. Był synem Krzysztofa Juliusza Henryka Kolberga (1776–1831) i Karoliny Fryderyki Henrietty Mercouer, starszym bratem Henryka Oskara. Podobnie jak późniejszy etnograf uczęszczał do Liceum Warszawskiego. W 1825 r. wstąpił do Korpusu Inżynierów Wojska Polskiego. Po powstaniu listopadowym, jako inżynier Dyrekcji Dróg i Mostów, zajmował się m.in. budową traktu lubelskiego na odcinku Ryki–Kurów. W latach 1838–1839 kształcił się w Wiedniu, gdzie znalazł też zatrudnienie przy regulacji Dunaju. W 1841 r. odbył podróż po Europie Zachodniej, by przyjrzeć się metodom budowy dróg żelaznych. W 1844 r. został członkiem Zarządu Budowy Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej (pracował tam wówczas również jego brat Henryk Oskar), a w 1857 r. inspektorem i członkiem Zarządu Komunikacji. W 1865 r. otrzymał dziedziczne szlachectwo. Zmarł 4 czerwca 1877 r. Jego żoną była Emilia Karolina Gronau (1825–1865), z którą miał dziewięcioro dzieci (troje nie dożyło dorosłości).

[Na podstawie: Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. 1, Warszawa 1932]