Oppman

Rodzina wywodzi się z Turyngii. Do Polski Oppmanowie przybyli w 1708 r. Protoplastą warszawskiej linii był Jan Franciszek Adolf Oppman (1805–1876), uczestnik powstania listopadowego, a następnie nauczyciel i kierownik szkoły ewangelickiej w Warszawie. Jego syn, Artur Emil Oppman (1840–1907), w 1880 r. odkupił wytwórnię musztardy na podwórzu kamienicy Salomona Bernsteina przy ul. Leszno 4, która przyjęła nazwę Pierwsza Warszawska Fabryka Musztardy „Arthur et Co”. Syn Artura Emila – Artur Franciszek Michał Oppman (1867–1931), pseudonim literacki Or-Ot, był absolwentem prywatnej Szkoły Handlowej im. Leopolda Kronenberga, znanym poetą okresu Młodej Polski. Swoje utwory publikował m.in. w „Kurierze Warszawskim”, „Wędrowcu” i „Tygodniku Ilustrowanym”. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. zaciągnął się na ochotnika do wojska. Odbywał służbę w dziale oświatowym, był redaktorem czasopisma „Żołnierz Polski”, napisał wiele wierszy patriotycznych i żołnierskich. Mieszkał na Starym Mieście przy ul. Kanonii 8. Za twórczość poetycką poświęconą Warszawie i poezje patriotyczne otrzymał w 1928 r. nagrodę literacką miasta Warszawy. Pod koniec życia przeniósł się do willi na Żoliborzu. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Powązkach. Fabrykę musztardy przejął jego nieżonaty brat Wacław Oppman (1869–1933). Po jego bezpotomnej śmierci fabryka dotrwała do ok. 1938 r. w rękach rodziny. (TWŚ)

„[...] Ta krew, z Turyngii rodem dalekiej,
Dawno wyciekła śród polskich dróg,
Żyli my razem długie dwa wieki,
Pod armat paszczą spłacając dług --
I znam tradycje sybirskich lochów
Z błogosławieństwem samotnych prochów --
Za kroplę mojej niemieckiej krwi!
Bo tyś umiała, o Polsko święta,
Duchów być panią w swe krwawe dni,
Na sen o sławie, na śmierć i pęta
Za Ciebie obcy tak dumnie szli!
Ach, tak jak oni, z pałaszem w dłoni
Marzyłem umrzeć w jutra pogoni --
Za kroplę mojej niemieckiej krwi! [...]”

Artur Oppman Or-Ot, Za kroplę mojej niemieckiej krwi
(fragment wiersza), Poezje wybrane, Warszawa 1979, s. 103.