Weigle
Pochodzą z Backnang w Wirtembergii, skąd w 1874 r. przybył do Warszawy Gottlob Luis Weigle (1850–1934). Podjął pracę u swego starszego brata, Johanna Wilhelma Friedricha, który kilka lat wcześniej osiadł w Warszawie i przy ul. Niskiej założył garbarnię. Wkrótce Gottlob Luis otworzył własny warsztat garbarski przy ul. Burakowskiej 13. W 1878 r. przeniósł go na ul. Piaskową 4, gdzie wybudował nowoczesną fabrykę, produkującą skóry białe i kolorowe.
Na początku I wojny światowej Weiglowie, jako obywatele narodowości niemieckiej, zostali internowani i wywiezieni w głąb Rosji, do Orenburga. Gdy w 1917 r. wybuchła rewolucja, wrócili do Warszawy. W czasie wojny Rosjanie wywieźli z warszawskiej fabryki maszyny, urządzenia, surowce i gotowe wyroby; puste hale wydzierżawiła żona Gottloba Luisa, Anna. Po I wojnie światowej na czele odbudowanego ze zniszczeń zakładu stanęli: ojciec Gottlob i jego trzej synowie: Aleksander, Edward i Bogusław, którzy w grudniu 1928 r. zawiązali spółkę pod nazwą „Fabryka Skór G. Weigle, Synowie”, przekształconą w lutym 1939 w spółkę akcyjną. Wyroby firmy były najwyższej jakości, w 1929 r. uzyskały dwa Wielkie Złote Medale na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu.
Podczas II wojny światowej fabryka znajdowała się pod nadzorem niemieckiego pełnomocnika Urzędu do Gospodarowania Skórami i Futrami.
W 1950 r. częściowo zniszczoną fabrykę przejął Skarb Państwa i podporządkował Centralnemu Zarządowi Przemysłu Skórzanego, który na jej bazie utworzył Zakłady Garbarskie „Syrena”. Rodzina Weigle podejmowała po wojnie bezowocne próby odzyskania zakładu. W ostatnim czasie na terenie byłej fabryki garbarskiej pod firmą „G. Weigle” powstało luksusowe osiedle mieszkaniowe. Weiglowie nadal mieszkają w Warszawie, m.in. dwaj synowie Edwarda (zm. 1938) i Elsy z d. Schönstädt (1908–1992) Piotr i Michał Edward oraz córki Bogusława i Jadwigi z d. Daab – Zofia i Elżbieta, i dzieci Stefana i Adeli (z d. Weigle) Łysakowskich – Jadwiga i Tadeusz. (PW)
