Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

Pl. Politechniki 1

Gmach Główny Politechniki Warszawskiej to jeden z najwspanialszych warszawskich budynków przełomu XIX i XX w. Został wybudowany w latach 1899-1902 według projektu wybitnego architekta tego okresu, Stefana Szyllera. Majestatyczny budynek stylem nawiązuje do renesansu włoskiego i klasycyzmu. Szczególne wrażenie robi – zwrócona w kierunku placu – elewacja frontowa, dwukondygnacyjna, zamknięta attyką z nazwą uczelni i przedstawieniem grupy rzeźbiarskiej Apoteozy Nauk. Imponujące wrażenie robi czterokondygnacyjna, krużgankowa aula Politechniki, zamknięta szklanym dachem. Gmach stanowi część większego założenia, w ramach którego Szyller wzniósł także pawilon wydziału fizyko-elektrotechnicznego. Oba budynki powstały na zamówienie Instytutu Politechnicznego im. cara Mikołaja II. Początkowo polska młodzież bojkotowała tę uczelnię, ponieważ była rządowa z językiem wykładowym rosyjskim. Zamknięta po rewolucji 1905 r., została otwarta jako uczelnia polska w okresie I wojny światowej. Dziś jest najważniejszą instytucją kształcenia politechnicznego w Polsce. Gmach główny Politechniki zniszczono w czasie II wojny światowej, odbudowano go w latach 1945-1946.

GALERIA