Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

Modernistyczny budynek przy zbiegu ulic Koszykowej i Chałubińskiego, nazywany popularnie CePeLekiem, został wzniesiony w latach 1927-28 wg projektu Romualda Gutta dla Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa. Budowę potężnego gmachu sfinansowała Fundacja Rockefellera oraz Rząd Polski. Budynek mieścił m.in.: sale wykładowe, do ćwiczeń, zaplecze administracyjne i gospodarcze oraz internat dla 150 uczennic. 

Jedną z inicjatorek szkoły oraz jej wieloletnią dyrektorką była Zofia Szlenkier. Pionierka polskiego pielęgniarstwa świeckiego, a także m.in. fundatorką Szpitala Dziecięcego im. Karola i Marii przy ul. Leszno. Warszawska Szkoła Pielęgniarstwa była wzorcową placówką, a jej wychowanki odegrały ważną rolę niosąc pomoc rannym żołnierzom w czasie oblężenia Warszawy w 1939 r., kiedy to część pomieszczeń szkoły przeznaczono na szpital. W okresie okupacji kierownictwu udało się utrzymać szkołę, która odegrała ważną rolę w okresie powstania warszawskiego, niosąc pomoc rannym powstańcom.

Po II wojnie św. obiekt został przejęty na rzecz Ministerstwa Obrony Narodowej, utworzono tu szpital z polikliniką. Dziś jest placówką służby zdrowia pod egidą Sił Zbrojnych III RP, nosi nazwę: Centralna Wojskowa Przychodnia Lekarska.