Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1792–1880), architekt.
Urodził się 16 czerwca w Warszawie. Jego rodzicami byli Jan Chrystian, architekt z Drezna, syn nadwornego ogrodnika saskich monarchów, i Ludwika z Wolskich. Uczęszczał do szkoły elementarnej przy zborze ewangelicko-augsburskim i do Elementarnej Szkoły Inżynierii i Artylerii. Pracował przy budowie modlińskich fortyfikacji pod Warszawą. W 1817 r. wyjechał na studia do Paryża. Później wyruszył na Półwysep Apeniński (Rzym, Mediolan, Florencja). W 1824 r. powrócił do kraju. Został mianowany budowniczym m. Warszawy, a wkrótce radcą budowniczym. W latach 1825–1833 pracował przy wznoszeniu budynku Teatru Wielkiego. Zaprojektował przebudowę pałacu Mniszchów na Resursę Kupiecką, projektował także Hotel Krakowski przy Bielańskiej 7, domy mieszkalne (Wernerów przy ul. Długiej 16, przy ul. Wierzbowej 2, dom Wilhelma Malcza przy Krakowskim Przedmieściu, dworek przy al. Szucha 64) oraz młyn parowy na Solcu. Według jego projektu powstały budynki dla zboru warszawskiego. Podczas powstania listopadowego służył w Gwardii Narodowej w stopniu porucznika baterii artylerii. W styczniu 1831 r. został wiceprezydentem powstańczej stolicy. W ramach represji popowstaniowych władze rosyjskie skonfiskowały jego folwark. Z żoną Wiktorią Elżbietą z Fukierów miał dwóch synów: Floriana Adolfa Dionizego i Władysława Teofila Grzegorza. Zmarł 1 grudnia 1880 r. w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim (al. 7, nr 15).

[Na podstawie: biogramu opracowanego przez Tadeusza W. Świątka, Polski Słownik Biograficzny]