Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1869–1929), malarz, grafik.
Urodził się 24 grudnia w Warszawie. Był synem przemysłowca Alfonsa i Marii z domu Savary de Villard. Jego dziad Gustaw Dawid pochodził z Berlina (ur. w 1796 r.), ale w 1819 r. przeniósł się do Warszawy. Brat Maurycy był redaktorem krakowskiego „Czasu”. Aleksander ukończył warszawskie gimnazjum im. Wojciecha Górskiego i podjął studia w Warszawskiej Szkole Rysunkowej, gdzie uczył się pod kierunkiem m.in. Wojciecha Gersona. W latach 1896–1999 mieszkał w Monachium i Rzymie. Po powrocie studiował w Krakowie. Wystawiał swoje prace przede wszystkim w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, ale także w galeriach Krakowa, Lwowa, Poznania czy Bydgoszczy. Tematyką jego twórczości była najczęściej zabytkowa architektura polska, choć nie stronił od portretów. W latach 1916–1918 pełnił funkcję prezesa Warszawskiego Towarzystwa Artystycznego. W swej willi „Ave” w Konstancinie (wybudowanej według projektu Jana Heuricha młodszego) gromadził dzieła sztuki. Po śmierci brata Gustawa (1916) został współwłaścicielem rodzinnej fabryki narzędzi chirurgicznych i prezesem spółki „Alfons Mann i Synowie”. Zmarł 3 września 1929 r. w Konstancinie, pochowano go na cmentarzu Powązkowskim . Był żonaty z poetką i literatką Janiną z Pierożyńskich (1879–1970). Jednym z ich synów był Aleksander Mariusz Mann (1903–1971), współwłaściciel fabryki „Alfons Mann S.A.”.

[Na podstawie: biogram autorstwa Janiny Wiercińskiej, Polski Słownik Biograficzny; Tadeusz W. Świątek, Konstancin – śladami ludzi i zabytków, Warszawa 2007]