Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1815–1882), artysta malarz.
Urodził się we wsi Machory koło Opoczna. Był synem Krzysztofa Juliusza Henryka (1776–1831), kartografa i geodety, oraz Karoliny Fryderyki Henrietty Mercoeur, bratem znanego etnografa Oskara Kolberga. Rodzina Kolbergów wywodziła się prawdopodobnie ze Szwecji, skąd przez Meklemburgię przybyła do Polski. Antoni uczęszczał do Liceum Warszawskiego, a po jego ukończeniu podjął studia malarskie na oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1837–1840 studiował w Berlinie. Na krótko powrócił do Warszawy, by znów wyjechać – do Rzymu i Paryża. Uprawiał malarstwo portretowe, religijne i rodzajowe. Wykonał malowidła ścienne do warszawskiego Hotelu Europejskiego oraz Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, a także kaplicy kościoła w Wilanowie. W 1845 r. wziął udział w wystawie Sztuk Pięknych w Warszawie. Był dwukrotnie żonaty. W 1852 r. ożenił się z Eleonorą Marconi (1832–1883), z którą miał pięcioro dzieci, m.in. córkę Kazimierę Eleonorę (1858–1934), żonę architekta Władysława Marconiego, oraz syna Henryka Wilhelma Edwarda (1861–1935), inżyniera górniczego, prezesa Towarzystwa Górniczego Prodameta, założyciela fabryki optycznej „H. Kolberg i Ska”. Po rozwodzie ożenił się ponownie – z Karoliną Natalią Gallasch (1841–1900), z którą miał trzy córki: Antoninę Natalię (1872–1950), lektorkę języka francuskiego, żonę pisarza Stanisława Brzozowskiego, Julię Karolinę i Walentynę Romanę Mariannę (1877–1960), żonę legionisty Edmunda Szalita. Zmarł 19 grudnia 1882 r. w Warszawie.

[Na podstawie: biogram autorstwa Bohdana Marconiego, Polski Słownik Biograficzny]