Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1844–1916), kupiec.
Przyszedł na świat 22 listopada w Seroczynie, w powiecie siedleckim. Był synem Bogusława (1810–1870), właściciela majątku ziemskiego, i Wilhelminy Karoliny z Meissnerów (1823–1861), wnukiem Samuela Fryderyka (1761–1836), Niemca z pochodzenia, urodzonego w Obrzycku, który przeprowadził się do Warszawy. Po ukończeniu gimnazjum realnego zaczął studiować w warszawskiej Szkole Głównej. Po wybuchu powstania dwór jego ojca w Seroczynie stał się bazą wspierającą oddział pułkownika Walentego Lewandowskiego. Gdy powstanie upadło, Bogusław Werner został aresztowany i skazany na zesłanie do Orenburga. Za ojcem udała się córka Maria Karolina, która później poślubiła Edwarda Lilpopa. Bronisław także brał udział w walkach powstańczych jako podoficer strzelców w oddziale Rudolfa Różańskiego. Za męstwo podczas potyczki pod Gręzówką otrzymał awans na podporucznika. Gdy przewoził korespondencję powstańczą, został aresztowany i skazany na zesłanie do Orenburga. Po pięciu latach powrócił do Warszawy i zajął się kupiectwem. W 1874 r. ożenił się z Marią ze Strasburgerów (1854–1939). Jako dyrektor Miejskiego Towarzystwa Kredytowego udał się w 1916 r. do Berlina, aby zdobyć żywność dla głodującego miasta. Zmarł nagle 11 marca 1916 r.

[Na podstawie: Stanisław Werner, Korzenie, Warszawa 2002; Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie. Zmarli i ich rodziny, Warszawa 1989; Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. 1, Warszawa 1932]