Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1793-1865), przemysłowiec.

Urodził się 24/27 marca 1793 r. w Pirnie w Saksonii. Był synem Jana Karola (zm. 1808 r.) i Anny Falkowskiej (zm. 1813 r.), wnukiem Chrystiana Augusta, kapitana regimentu pieszego pińskiego, w 1769 r. został nobilitowany. Fryderyk kształcił się w Dreźnie, a w 1810 r. przybył do Warszawy, gdzie początkowo przyjął posadę księgowego w składzie komisowym królewsko-saskiej fabryki porcelany. Kilkakrotnie zmieniał pracę. Pracował w kantorze bankowym Dϋckerta, a następnie przez niemal ćwierćwiecze jako dyrektor fabryki dywanów przy ul. Czerniakowskiej 3041A. Bormann z powodzeniem rozwinął ten zakład, który rozszerzył produkcję o wyroby wełniane i flanele, zatrudniając kilkuset robotników. Po likwidacji tej fabryki Bormann założył własną wytwórnię cykorii przy ul. Pokornej 2214A. Żonaty z Antoniną Hellwig (1808-1890). Miał 13. dzieci, m.in. Maurycego Roberta (1845-1913) – inżyniera i przedsiębiorcy, założyciela fabryki „Bormann, Szwede i Ska” specjalizującej się w produkcji urządzeń do cukrowni i gorzelni. Zmarł 12 lutego 1865 r. w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie.

[na podstawie: Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie, Warszawa 1989; Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, Warszawa 1932]