Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1732–1824 lub 1825), pastor luterański, senior prowincji Małopolskiej i Mazowieckiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.
Pochodził z protestanckiej rodziny śląskiej spolonizowanej w XVII w. Urodził się 24 kwietnia w Grębocinie pod Toruniem, jako syn Sylwiusza Wilhelma, pastora i historyka polskiej reformacji, i Anny Elżbiety Köhlchen. Pradziad Michał (1632–1714) był kaznodzieją luterańskim na Pomorzu, a brat, również Michał (1730–1784) – polskim kaznodzieją w Miliczu (niem. Militsch, na pograniczu Dolnego Śląska i Wielkopolski). Gottlieb ukończył studia teologiczne we Frankfurcie nad Odrą i w Halle. W roku 1765 objął probostwo w Szydłowicach, a w 1777 r. przeniesiono go do Warszawy. Został radcą Konsystorza obu wyznań ewangelickich i seniorem Małopolski i Mazowsza. W 1781 r. dokonał poświęcenia nowego gmachu kościoła ewangelicko-augsburskiego w Warszawie przy pl. Ewangelickim (dziś Małachowskiego). Z warszawską parafią był związany do 1785 r. Odszedł wskutek konfliktu z drugim pastorem – Fryderykiem Cerullim oraz Kolegium Kościelnym, gdyż był przeciwnikiem unii kościołów protestanckich oraz nowej Ordynacji Kościelnej. W tym samym roku dostał stanowisko nadwornego kaznodziei i superintendenta w Oleśnicy, a za siedem lat – generalnego superintendenta na Pomorzu. Zmarł w Szczecinie 25 maja 1824 lub 1825 r. Był żonaty, miał pięcioro dzieci.

[Na podstawie: biogram autorstwa Włodzimierza Nasta, Polski Słownik Biograficzny]