Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1782-1855) – artystka malarka.

Urodziła się 7 marca 1782 r. w Szczecinie jako córka Michała Krzysztofa – urzędnika administracji solnej i Joanny Elżbiety z Krauterów. Jej bratem był Karol Fryderyk (ok. 1780-1847) litograf i malarz oraz założyciel znanej warszawskiej firmy odlewniczej.

Studiowała malarstwo w Szczecinie i w Berlinie. W 1811 r. osiadła w Warszawie, gdzie niebawem poślubiła dyrektora Urzędu Loterii Jana Bogumiła Wilhelma Beyera (zm. 1819) i przeszła wówczas z wiary luterańskiej na kalwinizm. Owdowiawszy poświęciła się całkowicie malarstwu. Malowała głównie martwe natury. W 1824 r. założyła w Warszawie pierwszą szkołę malarską dla kobiet, którą prowadziła do 1833 r. Malarka aktywnie uczestniczyła w życiu kulturalnym Warszawy. Miała trzech synów, m.in. Karola Adolfa (1818-1877) – kolekcjonera, numizmatyka i wybitnego fotografika. Zmarła 24 października 1855 r. w Chrzanowie pod Warszawą i została pochowana na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie.

[Na podstawie: Jadwiga i Eugeniusz Szulcowie, Cmentarz Ewangelicko-Reformowany w Warszawie, Warszawa 1989 oraz hasło w wikipedii. / Bukiet kwiatów w wazonie, Henryka Beyer z Minterów, ze strony commons.wikimedia.org.]