Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1813–1883), fabrykant fortepianów.
Syn Jana, fabrykanta sukna, i Joanny, urodził się w Bydgoszczy (przed 1815 r. w granicach Księstwa Warszawskiego, następnie w państwie pruskim). Po przeprowadzce do Warszawy, w 1830 r. rozpoczął naukę zawodu w fabrykach fortepianów Fryderyka Buchholtza i J. Mannlinga. Przerwał ją jednak wybuch powstania listopadowego, w którym wziął czynny udział. Po upadku powstania kontynuował naukę. W 1839 r. założył własną firmę, produkując fortepiany – najpierw przy ul. Elektoralnej, a dwa lata później na placu Krasińskich, w zabudowaniach po Teatrze Narodowym. Stale tę firmę rozwijał. W roku 1853 r. skonstruował pierwszy w Polsce fortepian stylu belgijskiego, a w 1862 r. pierwsze w kraju pianino. Mimo to sytuacja finansowa firmy nie była zadowalająca. Udało się ją poprawić, gdy w 1878 r. do spółki z ojcem przystąpił najstarszy syn Edward Konstanty, a fabryka zmieniła nazwę na „J. Kerntopf i Syn”. W jej działalność zaangażowany był także młodszy syn Henryk, dzięki któremu spółka otrzymała srebrny medal na wystawie w Moskwie w 1882 r. Od tego roku skupiła się na budowie instrumentów w systemie amerykańskim. Na instrumentach Kerntopfów grywał m.in. Henryk Wieniawski oraz Ignacy Paderewski, zaprzyjaźniony z rodziną. Żoną Jana Aleksandra była Magdalena z Sądzyńskich. Zmarł 9 listopada 1883 r. w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim.

[Na podstawie: biogram, autorstwa Anny Dzierzbickiej Polski Słownik Biograficzny]