Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1810-1862) – platernik, przemysłowiec.

Urodził się 26 marca 1810 r. Był synem Karola Ludwika (1775-1844) majstra rymarskiego, który przybył w końcu XVIII w. do Warszawy z Poczdamu i Doroty z domu Feierabend (1780-1858). Jako młody człowiek rozpoczął pracę w warszawskiej fabryce wyrobów platerowanych Wincentego Konstantego Norblina (1805-1872). Tu dał się poznać jako uzdolniony organizator – w wieku zaledwie 29 lat z funkcji czeladnika awansował na wspólnika firmy i - po wpłaceniu równowartości połowy wartości fabryki - został jej współwłaścicielem. Aż do swojej śmierci, w 1862 r., kierował produkcją fabryki. Najprawdopodobniej to on zmodernizował produkcję zakładu, m.in.: zastąpił konny kierat maszyną parową, wprowadził urządzenia mechaniczne oraz warsztat do galwanizacji srebrem i złotem.

Jan Wilhelm mieszkał w sąsiadującym z zakładem domu Norblina przy ul. Chłodnej 933. Ożenił się z Amelią Strohmeyer (1828-1916), miał pięcioro dzieci, m.in.: Wilhelma Karola (1853-1931) właściciela majątku Marcelin pod Warszawą i Ludwika Augusta (1861-1943), który prowadził sklep z wyrobami Norblina w Łodzi. Zmarł 11 listopada 1862 r. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie przy ul. Młynarskiej.

Na podstawie: Stanisław Werner, Korzenie, Warszawa 2002 i Wiesław Głębocki, Zakład platerniczy Norblinów [w:] Zeszyty wolskie, nr 2, Warszawa 2000. Fotografia - ze zbiorów Ludwika Majlerta.