Piotr Schuch ps. „Szajba”

(1918-1944) żołnierz WP.

Urodził się 3 maja 1918 r. Był synem Stanisława Grzegorza (hipologa) i Stefanii z Hamanów (poetki). Ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Warszawie, odbył służbę wojskową w Tarnopolu w stopniu podchorążego lotnika. We wrześniu 1939 r. uczestniczył w obronie Warszawy, później został odkomenderowany do Lidy. Internowany na Litwie, uciekł z obozu. Uwięziony przez Niemców przy próbie dostania się do Warszawy, dzięki staraniom ojca opuścił więzienie i powrócił do Warszawy. Tu pracował w warsztatach samochodowych i uczestniczył w konspiracji. Od 1942 r. był instruktorem tajnej Szkoły Podoficerskiej 3. Baterii I Dywizjonu Artylerii Konnej im. gen. Józefa Bema. W styczniu 1944 r. awansował na podporucznika. Wziął udział w powstaniu warszawskim walcząc w Pułku AK „Baszta” na Czerniakowie. Po rozbiciu jego oddziału, w pierwszych dniach sierpnia 1944 r., został złapany i rozstrzelany przez Niemców. Tablica poświęcona jego pamięci znajduje się na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie. Młodszym bratem Piotra był Stanisław Kazimierz (1920-1960) - artysta muzyk, ranny w pierwszym dniu powstania (I Obwód "Radwan" w Śródmieściu), wyszedł z ludnością cywilną. Pochowany na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie.

Na fotografii Piotr Schuch z prawej strony obok Stanisława Wernera (z lewej). Zdjęcie ze zbiorów RW.