Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(ok. 1770-1840) – pułkownik wojsk polskich, członek legionów polskich, uczestnik kampanii napoleońskiej.

Urodził się ok. 1770 r. w Warszawie. Był synem Jana Fryderyka urodzonego w Beichlingen w Turyngii ok. 1750 r. i Anny Antoniny z Plettingów (ur. ok. 1751). Jako młody człowiek wstąpił do Legionów Polskich we Włoszech i wziął udział w kampanii włoskiej. Następnie walczył w szeregach Legii Nadwiślańskiej we Francji, Prusach i w Polsce. Uczestniczył w kampanii hiszpańskiej, podczas której został ranny w bitwie pod Saragossą (1808 r.). Wziął także udział w kampanii moskiewskiej, a w czasie odwrotu Wielkiej Armii dostał się do rosyjskiej niewoli. Po powrocie z niewoli wyemigrował do Francji. Znalazł się w gronie oficerów, którzy na wieść o powrocie Napoleona z Elby utworzyli polski batalion. Następnie powrócił do kraju. Poślubił Annę Köhler (1794-1867), z którą miał siedmioro dzieci.
 

Schütz wyróżniał się odwagą, męstwem oraz wiedzą wojskową. Odznaczony został Legią Honorową, Krzyżem Kawalerskim Virtuti Militari oraz orderem Korony Żelaznej. Zmarł 15 stycznia 1840 r. i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.
 

[Na podstawie:  Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach. T. 2, Warszawa, 1934; Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie, Warszawa 1989.]