Schütz Karol Bogumił

(1741–1818), warszawski budowniczy.

Urodził się 18 maja w Dreźnie. Do Polski przybył ok. 1765 r. i został obywatelem miasta Warszawy. Pełnił funkcje: budowniczego Warszawy (od ok. 1771 r.), budowniczego Rzeczpospolitej (od 1784 r.), budowniczego wojskowego wojsk koronnych (od 1794 r.), adiunkta przy architekcie Piotrze Aignerze, profesorze Uniwersytetu Warszawskiego (od 1817 r.).
Wybudował ratusz na Grzybowie, kamienicę Wasilewskiego przy Krakowskim Przedmieściu (późniejszą własność dr Wilhelma Malcza), współpracował przy wzniesieniu gmachu Mennicy przy ul. Bielańskiej. Brał czynny udział w życiu warszawskiej masonerii - pełnił godność sędziego loży „Gottin von Eleusis”, a następnie członka jej Najwyższej Kapituły.

Był także aktywnym członkiem warszawskiej parafii ewangelicko-augsburskiej. 2 lipca 1779 r. wraz z Michałem Groellem, prezesem Kolegium kościelnego, złożył puszkę z dokumentami w podstawie krzyża latarni kościoła ewangelicko-augsburskiego. Poślubił Chrystianę Elżbietę z Weberów (1750–1818), z którą miał troje dzieci, m.in. syna Fryderyka Adolfa Schütza (1782-1854) – podobnie jak ojciec – budowniczego, a także aktywnego członka parafii luterańskiej i masona. Karol Bogumił zmarł 15 stycznia 1818 r. i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.

[Na podstawie: Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach. T. 2, Warszawa, 1934; Eugeniusz Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie, Warszawa 1989; hasło Stanisława Konarskiego w PSB; hasło w wikipedii.]