Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1920-2009) – inżynier łączności, działacz kościelny, kronikarz rodziny Burschów.

Urodził się 31 grudnia w Warszawie. Był synem Hermana Teodora Wegenera („Henryka”) (1888-1944) oraz Julii z domu Bursche (1893-1965), córki ks. biskupa Juliusza Burschego. Oboje rodzice mieli niemieckie pochodzenie, uważali się jednak za Polaków.
 

W 1938 r. ukończył ewangelickie gimnazjum im. Mikołaja Reja. Został powołany do podchorążówki artylerii, a następnie otrzymał przydział do III dywizjonu 21. Pułku Artylerii Lekkiej w Cieszynie. Trafił do niemieckiej niewoli, był więziony w stalagach. Po II wojnie światowej studiował na uczelniach politechnicznych, w: Getyndze, Łodzi i Warszawie. Został inżynierem łączności. W latach 1950-1981 pracował w warszawskim Biurze Studiów i Projektów Łączności, przez szereg lat jako kierownik. Ożenił się z Marią z domu Sachs (1921-1998), córką księdza Leona Sachsa, pochodzącego ze starej rodziny pastorskiej.
 

Udzielał się społecznie - był członkiem rady parafialnej przy parafii  Wniebowstąpienia Pańskiego przy ul. Puławskiej w Warszawie (przez kilka lat jej przewodniczącym), długoletnim członkiem Synodu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, pełnił funkcję wiceprezesa Konsystorza Kościoła. Spisał historię rodzin: Burschów i Sachsów. Publikował w: "Strażnicy Ewangelicznej", "Zwiastunie Ewangelickim" i "Kalendarzu Ewangelickim". W książce „Juliusz Bursche biskup w dobie przełomów” przedstawił życiorys swojego dziadka, którego znał z autopsji. Zmarł bezdzietnie 3 marca 2009 r. i został pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie.
 

[Na podstawie: Rodzina Burschów. Opowieści o polskich ewangelikach, red. Karol Karski i Aleksander Łupienko, Bielsko-Biała 2016; Tadeusz Wegener, Ks. biskup Juliusz Bursche we wspomnieniach wnuka, Warszawa 1996; biogram ze strony www.luteranie.pl; opracowanie powstało przy wsparciu p. Aleksandra Łupienki].