Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

Wywodzą się z pogranicza Alzacji i Lotaryngii. Początkowo rodzina osiadła w Toruniu, gdzie niektórzy jej przedstawiciele byli pastorami. Liebeltowie zajmowali się głównie handlem bławatami (jedwabiami) w spółce z kupcem hamburskim Dietrichem Rode. W 1776 r. do Warszawy przybyli z Torunia dwaj bracia: Jan Henryk i Jakub Henryk Liebeltowie, którzy przy Nowym Świecie założyli Dom Handlu Bławatami. Przetrwał on aż do 1854 r., choć już nie w rękach rodziny. W latach 1820–1887 Liebeltowie posiadali kilka młynów napowietrznych (wiatraki) w podwarszawskich Powązkach. W 1887 r. Jan Wilhelm Liebelt (1848–1934) nabył teren w podwarszawskim wówczas Mokotowie, gdzie wzniósł willę o nazwie „Wilhelmówka”, przebudowaną w 1911 r. na kamieniczkę, w której mieścił się na parterze sklep kolonialny pod firmą „J. W. Libelt i Synowie” (późniejszy adres posesji: Puławska 79). Sklep przetrwał do 1933 r. Eugeniusz Liebelt, syn Jana Wilhelma, w latach 1916–1953, z przerwą związaną z wybuchem powstania warszawskiego, prowadził przy ul. Puławskiej 81 największy na Mokotowie sklep żelazny. Po II wojnie światowej Aleksander Liebelt, brat Eugeniusza, usiłował kontynuować tradycje handlowe rodziny i przez kilka lat prowadził sklep kolonialny przy ul. Lwowskiej. Do chwili obecnej żyją w Warszawie dwaj praprawnukowie Jana W. Liebelta, noszący to nazwisko w wersji spolszczonej, bracia Tomasz i Marcin Libeltowie, synowie najstarszego syna Jana Wilhelma Liebelta – Władysława. (TWŚ)