Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1828–1905), przemysłowiec, wyznania ewangelicko-augsburskiego.
Przybył do Warszawy z Prus. W 1852 r. założył fabrykę mydła. Działalność zaczynał od niewielkiej wytwórni przy ul. Królewskiej 17a, przeniesionej później do pałacu Skwarcowa przy ul. Krakowskie Przedmieście 11. Rozszerzał stopniowo asortyment, do mydeł doszły pudry, kremy, wody kolońskie, perfumy – wszystko pięknie pakowane. W 1858 r. kupił posesję przy ul. Marszałkowskiej 19, gdzie wybudował własne budynki fabryczne i pałacyk, w którym zamieszkał. Rok później sprzedał skład mydeł przy ul. Senatorskiej 6. W 1870 r. został członkiem Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, co umożliwiło mu dalszą rozbudowę firmy. W 1871 r. nabył posesję przy ul. Daniłowiczowskiej 6, gdzie wybudował drugą fabrykę. Główny magazyn mieścił się przy Placu Teatralnym (ul. Wierzbowa 11), a dwie filie przy ul. Nowy Świat 41 i ul. Marszałkowskiej 131. W 1892 r. sprzedał firmę Klementynie Neprosowej (1848–1922), z prawem używania swego nazwiska jako marki. Co ciekawe, nazwisko Pulsa weszło do XIX-wiecznej frazeologii języka polskiego. Powiedzenie „patrzeć jak Puls na Bergera” oznaczało: patrzeć na kogoś z obrzydzeniem. Berger bowiem był właścicielem zakładów asenizacyjnych. Produkty Pulsa były wielokrotnie nagradzane, a w latach 90. XIX w. zaczęły podbijać rynek rosyjski. Jego mydła i perfumy podbiły nawet Paryż. Oprócz mydła glicerynowego zasłynął także z produkcji puszków do pudru z puchu łabędziego. Żonaty z Karoliną z Hartmannów, zmarł bezdzietnie w roku 1905 w Turyngii, dokąd wrócił wiedziony nostalgią za krainą lat młodości.

[Na podstawie: biogram autorstwa Beaty Mellerowej, Polski Słownik Biograficzny; Tadeusz W. Świątek, Rody starej Warszawy, Warszawa 2000]