Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1704–1774), rzeźbiarz.
Nie znamy dokładnej daty ani miejsca jego narodzin. Najprawdopodobniej przyszedł na świat na ziemiach polskich, chociaż Plerschowie wywodzili się z Saksonii. W latach 20. XVIII w. potwierdzona jest jego praca dla hetmanowej Elżbiety Sieniawskiej z Wilanowa. W 1731 r. został zatrudniony w Saskim Urzędzie Budowlanym w Warszawie. Wykonał kamienne posągi do Ogrodu Saskiego. W 1734 r. od Augusta III otrzymał tytuł nadwornego rzeźbiarza. W latach 1741–1752 pracował w Zamku Królewskim. Jego rzeźby zdobiły wiele warszawskich kościołów (m.in. św. Jana, Wizytek, św. Krzyża, Pijarów przy ul. Długiej, Dominikanów). Uważany jest za najwybitniejszego rzeźbiarza działającego w połowie XVIII w. na terenie miasta. Był właścicielem domu na Grzybowie, dworków na Lesznie i przy ul. Królewskiej. Zmarł 1 stycznia 1774 r. Z żoną Marią Magdaleną, córką Józefa Fontany, miał czterech synów i cztery córki, m.in.: Jana Bogumiła, Teodora, Barbarę Salomeę, Katarzynę i Elżbietę Henrykę.

[Na podstawie: biogram autorstwa Jadwigi Kaczmarzyk-Byszewskiej, Polski Słownik Biograficzny; Krystyna Lewicka, Barbara Osińska, Poczet artystów polskich i w Polsce działających, Warszawa 1996]