Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1883-1952) - inżynier hutnik, dyrektor, działacz społeczny.

Urodził się 19 marca 1883 r. w Warszawie. Był synem Tomasza Wilhelma (1851-1926) i Anieli z domu Bandtke-Stężyńskiej (1860-1932), prawnukiem pochodzącego z Pasewalku i osiadłego w Warszawie w II poł. XVIII w. Tomasza Michała Dangla (1742-1808), znanego producenta powozów. Danglowie byli rodziną baronowską, pieczętującą się herbem własnym nadanym w XV w., szlachectwo polskie otrzymali w 1790 r. Matka Józefa, Aniela, była wnuczką Jana Wincentego Bandtke-Stężyńskiego, profesora prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Obie rodziny miały pochodzenie niemieckie i były wyznania ewangelicko augsburskiego. W okresie I wojny światowej Józef pełnił funkcję pełnomocnika Centralnego Komitetu Obywatelskiego Królestwa Polskiego na Rosję. Zajmował się wówczas zbieraniem polskich dzieci znajdujących się w rosyjskich sierocińcach i sprowadzeniem ich do Polski. W 1919 r. został aresztowany i uwięziony, a następnie wymieniony ze stroną polską na szpiegów bolszewickich.

Z wykształcenia inżynier hutnik, w okresie międzywojennym pracował, m.in. jako: dyrektor Banku Handlowego (1926-1933) oraz dyrektor administracyjny Huty „Pokój” w Katowicach (1933-1939). W okresie II wojny św. pełnił funkcję delegata Rządu Londyńskiego na Kraj w sprawach dotyczących przemysłu. Po II wojnie św. był współzałożycielem „Mostostalu” i do 1951 r. jego dyrektorem naczelnym. Umarł w maju 1952 r. i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. W małżeństwie z Marią Kierznowską (1885-1925) urodziła mu się córka Danuta. Po rozwodzie ożenił się ponownie, z Marią Jadwigą Grodzicką (1887-1975), która urodziła mu córkę Anielę.

[na podstawie: Ewangelicy Warszawscy w walce o niepodległość 1939–1945, Warszawa 2007; Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, Warszawa 1932]