Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1857-1939) – pomolog, przedsiębiorca i wykładowca akademicki

Urodził się prawdopodobnie 22 sierpnia 1857 r. w Warszawie. Był synem Piotra (1818-1904) i Emilii z Böhmów. Jego ojciec – główny ogrodnik ogrodnik Ogrodu Saskiego i założyciel Zakładu Ogrodniczego „Bracia Hoser” pochodził z Czech. Ród Hoserów wywodzi się jednak pierwotnie z Augsburga, gdzie od poł. XV wieku należał do patrycjatu miejskiego. Piotr Ferdynand ukończył Gimnazjum Filologiczne w Warszawie. Studiował w Królewskim Instytucie Pomologicznym w Prószkowie, następnie praktykował i pracował m.in. w Lipsku, Gandawie i Londynie. Po powrocie do Warszawy obiął stanowisko kierownika działu szkółkarskiego w rodzinnej firmie „Bracia Hoser”. Pod koniec XIX wieku zakupił trzy gospodarstwa w Żbikowie i Duchnicach pod Pruszkowem o ogólnej powierzchni ponad 40 ha, gdzie założył nowoczesną hodowlę drzew owocowych i ozdobnych. Szkółki w Żbikowie, w okresie międzywojennym, były gospodarstwem wzorcowym i należały do najlepszych w kraju. Potwierdzeniem tego był Złoty Medal Mały na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w 1929 r. Piotr Ferdynand zamieszkał w Żbikowie. Przy domu założył park – arboretum, w którym pielęgnował rzadkie odmiany drzew i krzewów.
Piotr F. Hoser zajmował się również działalnością naukową, pedagogiczną i popularyzatorską. Był m.in. wykładowcą w Szkole Pomologicznej przy Ogrodzie Pomologicznym w Warszawie. Po I wojnie światowej był dziekanem i wykładowcą Wyższej Szkoły Ogrodniczej, przyczynił się do utworzenia Wydziału Ogrodniczego SGGW, na którym wykładał dendrologię, kwiaciarstwo i roślinoznawstwo ogrodnicze. Brał udział w pracach dendrologicznych Fundacji Kórnickiej. Pełnił różne funkcje w zarządzie (m.in. prezesa) Towarzystwa Ogrodniczego Warszawskiego, założycielem i prezesem Polskiego Związku Wytwórców Drzew i Krzewów oraz Związku Polskich Zrzeszeń Ogrodniczych. Za swą działalność naukową otrzymał tytuł doktora honoris causa Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Otrzymał także szereg odznaczeń, m.in.: krzyż oficerski Polonia Restituta, francuski Order Merite d' Agricole i belgijski order rolniczy I klasy.
Żonaty z Antoniną Popiel, miał z nią czwórkę dzieci: trzy córki oraz syna Piotra Tadeusza Hosera (ur. 1901), któremu przekazał administrowanie Szkółkami Żbikowskimi. Zmarł 4 stycznia 1939 r. w Żbikowie, spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Na podstawie: Monika Hoser, Historia rodziny Hoserów na ziemiach polskich [w:] Zeszyty Wolskie Nr 5; Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, Warszawa 1932; wikipedia.pl; hoser.pl. Portret ze strony commons.wikimedia.org w domenie publicznej